کد مطلب:302712 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:253
برتری بیت فاطمه بر روضه ی رسول الله
یكی از ویژگیهای مهم بیت فاطمه فضیلت او بر روضه ی رسول خدا می باشد، علمای مذهب این خصوصیت را برای بیت فاطمه بخوبی شناخته و بدان رهنمون گردیده اند، اسرار حقیقتی مكنون كه تمامی صاحبان خرد و اندیشه با هزاران امید و آرزو به خفای آن سر مكنون دست توسل می گشایند.
از فضیلت و برتری بیت فاطمه بر تمامی بیوت انبیاء در مجامع سنّی ذكری بمیان آمد، اكنون به قسمتی از روایات امامیه در این زمینه اشاره می نمائیم:
1- عن معاویه بن وهب، قال: قلت لأبی عبدالله علیه السلام هل قال رسول الله صلی الله علیه و آله ما بین بیتی و منبری روضه من ریاض الجنه؟
قال: نعم.
و قال: بیت علی و فاطمه علیهماالسلام ما بین البیت الذی فیه النبی صلی الله علیه و آله إلی الباب الذی یحاذی الزقاق إلی البقیع... [1] .
ترجمه: ابن وهب می گوید از امام صادق پرسیدم آیا رسول خدا چنین فرموده: كه ما بین خانه و منبر من باغی از باغهای بهشت است؟ حضرت صادق فرمود: آری، و آنجا خانه ی علی و فاطمه می باشد، و حدّ آن چنین می باشد كه از قبر پیامبر صلی الله علیه و آله تا درب محازی كوچه ای می باشد كه به بقیع می رسد.
2- عن جمیل بن دراج، قال: قلت لأبی عبدالله علیه السلام الصلاه فی بیت فاطمه علیهاالسلام مثل الصلاه فی الروضه؟ قال: وأفضل. [2] .
ترجمه: جمیل می گوید: از حضرت صادق علیه السلام پرسیدم، آیا نماز خواندن در بیت فاطمه مانند نماز خواندن در روضه ی رسول خدا می باشد؟ آن حضرت می فرمایند: آری، بلكه بالاتر است.
3- عن عبدالله بن رزین، قال: كنت مجاورا بالمدینه، مدینه الرسول صلی الله علیه و آله و كان ابوجعفر علیه السلام یجی ء فی كلّ یوم مع الزوال الی المسجد، فینزل فی الصحن و یصیر إلی رسول الله صلی الله علیه و آله و یسلّم علیه و یرجع إلی بیت فاطمه فیخلع نعلیه و یقوم فیصلی... [3] .
ترجمه این روایت كه نسبتا مفصل می باشد بدین قرار است:
عبدالله بن رزین می گوید: من در مدینه مجاور قبر رسول خدا بودم، امام هادی علیه السلام هر روز هنگام ظهر می آمد مسجد پیامبر وارد صحن می گردید، و سپس نزد رسول خدا می رفت و به آن حضرت سلام می داد و برمی گشت و به طرف بیت فاطمه حركت می فرمود، و در آنجا كفشهای خود را از پا درمی آورد و به نماز می ایستاد و نماز می خواند،...
ابن رزین قصد می كند كه یك روز كه حضرت نعلین خود را از پا بیرون می آورند رفته رفته و خاك كف نعلین او را بردارد، در آن روز كه او منتظر نشست، حضرت كفشهای خود را از پا بیرون نمی آورند، این كار را تكرار می كند، ولی نتیجه ای نمی گیرد، تا اینكه از حمامی كه
حضرت برای استحمام به آنجا می رود سراغ می گیرد، به او می گویند: امروز حمام اختصاص به آن حضرت دارد و كسی حق ورود به حمام را دارا نمی باشد.
و ابن رزین به حمام می رود تا شاید بتواند كمی از خاك كف نعلین آن حضرت بردارد ولی باز می بیند كه آن حضرت برخلاف تمامی عادات قبل خود، با مركب وارد حمام گشته و طوری به رخت كن حمام وارد می شوند كه نیازی به نعلین نداشته باشد، و ابن رزین متوجه می گردد كه آن حضرت تمامی این اعمال غیر عادی را برای آن بجا می آورد تا او نتواند به مقصد و مراد خود نائل گردد.
[1] الكافي: 555:4- 556، الوسائل 542:3.
[2] الوسائل 542:3 باب 59 احكام مسجد.
[3] الكافي 556:4، من لايحضره الفقيه 572:2، التهذيب 8:6.